Vurria pittà sti meravigli'e sta natur,
'o vesuvio a campagna ll'alber e' sciur,
vurria vedè semp e rider e criatur,
...nun' è na malatia 'e nun c'e sta cur.
Vurria pittà c'ammor sti bellezz,
n'copp'a na tela janca a delicatezza
comm'hanna fatt tant do munn da verità
na pennellata e stu color 'e sta città.
Sta città triste e allera, par na poesia,
po pittor nun servon'e parole ma ce vo' fantasia,
è nu maestr de color pa nasconner 'a realtà,
sul chi vò bben Napule vede a verità,
Vurria pittà sta terra a form' e nu cor,
vurria pittà sta gent co color e ll'ammor,
vurria pittà stu ciel comm'è nu bell'u vis,
vurria pittà stu mare comm'e nu surris.
Sott'a na luna janca pitt' a gioia e 'o dolor,
o pittor trasmorm o suonn che culor,
a luna 'o mar a varca co piscator,
nun se vurria mai scetà do suonn stu pittor.
Nessun commento:
Posta un commento