Visualizzazioni totali

martedì 10 luglio 2018

Ventariello di Salvatore Di Giacomo

Aggarbato, frisco e ffino d’ ‘a matina ‘o ventariello fa, ogni ghiuorno, ‘e stu ciardino tutte ‘e ffronne suspirà. Chiacchiarea, quase annascosta mmiez’ a ll’ ombra, na funtana, ca, sapenno ‘a storia nosta, ‘a vo’ a ll’ arbere cuntà. “Bene mio! – diceno ‘e ffronne – Nientemeno accussì è nfama?” E cu ll’ acqua, ca risponne, fanno nzieme uno ciu ciù… Tanto ch’ io, ca guardo attuorno e passeo mmiez’ a sti ffrasche, mme murtifico p’ ‘o scuorno, e mme mbroglio a cammenà…

Nessun commento:

Posta un commento